Uroczystość Objawienia Pańskiego to przede wszystkim obalenie granic, jakie my, wierni zbudowaliśmy wokół własnego postrzegania Królestwa Bożego. Jako bogobojni i praktykujący katolicy, bardzo często niestety obrastamy w warstwy ignorancji i nieczułości na osoby, które w naszym rozumowaniu są poza marginesem wspólnoty, do której należymy.
Musimy jednak pamiętać, że w centrum naszego Kościoła znajduje się Chrystus i to nie w naszej woli jest dozowanie jego światła i dobra dla innych. To nie my decydujemy o tym, komu należy się Dobra Nowina, a komu nie, bo na przykład w naszym rozumieniu dana osoba jest już tak daleko od Boga, że na pewno się nie nawróci. Paradoksem jest to, że najbardziej zatwardziali i oporni na nawrócenie są ci, którzy znajdują się najbliżej.
Jakim zdziwieniem musiała musiała być dla Heroda wizyta trzech bogatych mędrców ze Wschodu, którzy zadali sobie ogromny trud, aby znaleźć Mesjasza. Obcy arystokraci z pogańskiej krainy, która Izraelitom kojarzyła się jedynie z cierpieniem i bluźnierstwem, wykazali o wiele większą inicjatywę w poznaniu Zbawcy narodu izraelskiego, niż on sam. I stało się tak, że mędrcy ujrzeli malutkiego Jezusa i oddali mu hołd, wraz ze swoimi bogactwami.
Już prorok Izajasz głosił, że przybędą do Boga się jednoczyć wszystkie ludy, nawet te najdalsze, oddając Panu swoje władze, dobra i talenty. Wskazuje na to dość jasno fragment dzisiejszego Pierwszego Czytania:
Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz, a serce twe zadrży i rozszerzy się, bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie, zasoby narodów przyjdą ku tobie. Zaleje cię mnogość wielbłądów – dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni przybędą z Saby, zaofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana.
Księga proroka Izajasza
Święty Paweł natomiast w dzisiejszym Drugim Czytaniu bardzo wyraźnie pisze do Efezjan, że od teraz wszyscy mogą dostąpić łask Bożych. Izraelici z czasów Heroda tego nie wiedzieli, stąd ich zdziwienie wobec obcych, pogańskich mędrców i ich bezprecedensowego zachowania mogło być uzasadnione. My już jednak wiemy.
Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.
List Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Kim dzisiaj dla nas są owi „poganie”? Może to być wpływowy biznesmen z naszej okolicy, który od kilkunastu lat nie był w kościele i każdy tylko mówi o nim, że słabo wynagradza swoich podwładnych. Albo znany polityk, którego działania słyną z antyklerykalizmu i każdy jego projekt ustawy wymierzony jest w Kościół Katolicki. Takim poganinem może być nasz dawny przyjaciel, który po bierzmowaniu zerwał z Jezusem i oddaje się zachciankom ciała, rujnując relacje ze swoimi bliskimi.
Któż z nas nie zna podobnych osób w swoim otoczeniu? Ile razy zdarzyło się nam skreślić takiego człowieka z powodu jego zachowania lub poglądów, twierdząc, że nie ma już szansy dla jego duszy? Jak łatwo przyszło nam uniknięcie rozmowy z taką osobą na temat Ewangelii, bądź nasze zachowanie wręcz odstraszyło ją od Kościoła, który w jej oczach stał się tylko fałszywą instytucją? Ile razy poskąpiliśmy Bożej łaski i Słowa dla człowieka, który w naszym ograniczonym rozumowaniu stał „za daleko”?
Boża logika jest nieskończenie bardziej wielka i niezawodna w stosunku do naszej logiki, stąd Chrystus zawsze jest w stanie znaleźć do każdego drogę i sposób na wieczną relację. Nie wiemy czy za parę lat ten biznesmen nie wykorzysta swoich materialnych bogactw do czynienia dobra. Nie zdajemy sobie jeszcze sprawy z tego, że skrajnie liberalny polityk może wykorzystać kiedyś swoją pozycję, aby zawalczyć o słuszną sprawę, która spodoba się Bogu. Możemy nie przyjmować do wiadomości, że ten nasz zdeprawowany znajomy wykorzysta swoje talenty do przyciągnięcia innych do Jezusa, którego kiedyś odrzucił.
Tak na dobrą sprawę to każdy z nas mógłby być takim poganinem w oczach innych ludzi. Dzisiejsze święto jest właśnie o tym, że wszystko dzieje się według Bożego zamysłu i każde otrzymane od Pana dobro będziemy mogli mu kiedyś oddać.
Domowe Jeruzalem - blog katolicki 
Skomentuj