Wiara w cuda

W dzisiejszej Ewangelii dowiadujemy się o stosunku Nazarejczyków do Pana Jezusa, który odwiedził ich, aby nauczać już jako znany mówca i cudotwórca. Przykre doświadczenie odrzucenia przez Jego własnych pobratymców ujawnia nastroje panujące wówczas w Nazarecie względem Chrystusa.

Niedowiarstwo, powątpiewanie, a może nawet zazdrość? Nie wiemy co dokładnie panowało w ich sercach i co budziło niechęć do nauk, jednak wszystkie te negatywne odczucia i myśli miały wspólny mianownik – brak wiary w to, że mają do czynienia z Synem Bożym.

I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.

Ewangelia wg św. Marka

Jak się okazuje, to wiara ludzi jest głównym powodem istnienia Bożych cudów i bez niej nie stanie się w naszym życiu nic nadzwyczajnego, bo nie będziemy dostatecznie czuli, by takie cuda dostrzegać.

Jezus w swojej subtelności działa w taki sposób, że nie potrząsa ziemią i nie wywraca naszego życia do góry nogami, ale nie szczędzi swych łask dla tych, którzy szczerze wierzą w jego obecność i działanie – czasem w taki sposób, jakiego nie jesteśmy w stanie zrozumieć.

Czasami krzyczymy do Boga z rozpaczliwymi prośbami, skazując z góry jego działanie na klęskę, bo brak nam wiary w jego pomoc. Staramy się w niewdzięczny sposób obarczać Boga swoimi życiowymi niepowodzeniami, stawiając mu wyzwanie poprzez różne oczekiwania, które nie znajdują spełnienia. W pyszny sposób obwiniamy Chrystusa za fakt, że pozwala na nasze nieszczęście, a sami już dużo wcześniej stawiamy kropkę w naszej historii.

Rzeczywistość okazuje się być jednak zupełnie inna, ponieważ to nasz brak wiary we wszechmoc Boga skazuje nas na gorzki smak niepowodzeń. Niech przykład mieszkańców Nazaretu uchroni nas od podobnego losu i przybliży do Bożej miłości, która otacza i otula nas nieustannie – wystarczy w nią tylko uwierzyć.