Życie pokorne

Jaką najbardziej wyjątkową mądrość możemy wynieść ze Święta Ofiarowania Pańskiego? Czego chce nauczyć nas Bóg i w jaki sposób nam To pokazuje?

Warto dzisiaj zwrócić szczególną uwagę na postaci, które swoją cichością nie wybijają się na pierwszy plan, a jednak dają przepiękny przykład tego, jak powinniśmy działać. Maryja i Józef nie mówią w Piśmie Świętym zbyt wiele – poznajemy niekiedy ich myśli i reakcje, jednak nigdy nie są one gwałtowne.

Pokorne wypełnianie Prawa i szacunek do tradycji to niestety obecnie dość egzotyczne cechy charakteru i ideały, które odbiegają od „prawd” dumnie wykrzykiwanych przez świat. Każdy ma swój własny plan na życie, wizję do zrealizowania, która niekiedy odbiega od tej Bożej – niezrozumiałej dla nas. Postęp cywilizacyjny podsyca nasze pragnienia o samorealizacji i samostanowieniu, które nie są tożsame z ideałami Jezusa.

A pokora to wielka cnota i dar od Boga.

Bądź dumny i szczęśliwy z tego kim jesteś, czyli Dzieckiem Bożym. To ogromna godność i nie musisz starać się jej powiększać, nieustannie poszerzając granice swoich praw i przywilejów. Stań dzisiaj przed Bogiem w pokorze i podziękuj za wszystko co Cię otacza. W ciszy przyjmij jego wskazówki – On chce dla Ciebie jak najlepiej i zawsze tak będzie, nawet jeżeli teraz Jego przykazania wydają Ci się przestarzałe i nieżyciowe.

Weź przykład z Maryi i Józefa, którzy z ciszą i pokornym sercem przyjęli Boży plan wobec ich rodziny, potwierdzając to bezgranicznym posłuszeństwem.